Tuesday, August 17, 2004

تك بيتها

هلالي جغتائي :

آئينه را بگير و تماشاي خويش كنvvvvvv سوي چمن به عزم تماشا، چه ميروي؟


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

آب كم جو، تشنگي آور بدست تا بجوشد آبت از بالا و پست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

آبرو خواهي، مقيم آستان خويش باش اشك را از ديده پا بيرون نهادن خواري است


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

آتش از خانهžي همسايهžي درويش مخواه كآنچه بر روزن او ميžگذرد، دودِ دل است


--------------------------------------------------------------------------------

مهدي سهيلي :

آتش بگير، تا كه بداني چه ميžكشم احساسِ سوختن، به تماشا نميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

كليم كاشي :

آتش دوزخ ز ما، تردامنان رنگي نداشت آنچه ما را سوخت آنجا، خجلتِ تقصير بود


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

آخرالامر، گِلِ كوزهžگران خواهي شد حاليا فكر سبو كُن، كه پُر از باده كني


--------------------------------------------------------------------------------

مردمي مشهدي :

آدمي بايد كه بيحالت نباشد هيچگاه گر لبِ خندان نباشد، چشم گريان هم خوشžست


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

آدمي پير چو شد، حرص جوان ميžگردد خواب در وقت سحرگاه، گران ميžگردد


--------------------------------------------------------------------------------

سرخوش لاهوري :

آدمي را دشمني بدتر نميžباشد ز مال مغز، آخر بر شكستن ميžدهد بادام را


--------------------------------------------------------------------------------

مشيرالملك شيرازي :

آرام و عافيت را، گر كس نشانه جويد آن دردَمِ نهنگžست، اين در دهان اژدر


--------------------------------------------------------------------------------

طاهر وحيدالزماني :

آرزو در طبع پيران، از جوانان هست بيش در خزانْ يك برگ، چندين رنگ پيدا ميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

آسمان شو، ابر شو، باران ببار آب اندر ناودان، نايد به كار


--------------------------------------------------------------------------------

سالك يزدي :

آشنائي كهنه چون گرديد، بي لذت بُوَد كوزهžي نو، يك دو روزي سرد سازد آب را


--------------------------------------------------------------------------------

ناصر علي سهرندي :

آفتابي ز كمينِ دلِ ما، جلوه نمود همچو شبنم، همه تن غارتِ ديدار شديم


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

آن سفر كرده كه صد قافله دل همره اوست هر كجا هست خدايا، به سلامت دارش


--------------------------------------------------------------------------------

جمشيدخان تركستاني :

آنانكه با خدنگِ جفاي تو، خو كنند تيري نخورده، تيرِ دگر آرزو كنند


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

آنجا كه عشق خيمه زند، جاي عقل نيست غوغا بود دو پاشه اندر ولايتي


--------------------------------------------------------------------------------

مير معصوم تسلي :

آنچنان كز صفر گردد رتبهžي اعداد بيش پايهžي اين ناكسان، از هيچ بالا رفته است


--------------------------------------------------------------------------------

مرتضي قليخان شاملو :

آنچنان منتظرم، در رهِ شوق كه اگر زود بيائي، دير است


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

آنچه ميžجست از درختِ واديِ ايمن كليم همتِ منصور، بيžزحمت ز چوبِ دار يافت


--------------------------------------------------------------------------------

ناشناس :

آندم كه با تو باشم، يكسال هست روزي و آن دم كه بي تو باشم، يكروز هست سالي


--------------------------------------------------------------------------------

مسيح كاشي :

آنروز كه كارِ همه ميžساخت خداوند ما دير رسيديم و، به جائي نرسيديم


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

آنقدر گرم است بازارِ مكافات عمل چشم اگر بينا بُوَد، هر روز، روزِ محشر است


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

آه اگر مستي نمودي هر حرامي چون شراب آن زمان معلوم ميشد، در جهان هشيار كيست؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

آه بي تأثير ما را كم مگير هر كجا دودي است آتش در قفاست


--------------------------------------------------------------------------------

ناشناس :

ابليس كي گذاشت كه ما بندگي كنيم؟ يك دم نشد كه بي سرžِ خر، زندگي كنيم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اختلاط خلق بر من تهمت الفت نبست همچو بو در طبع رنگ، از رنگها بيگانهžýžžام


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اختلاط خلق نبود بي گزند بزم صحبت، حلقه مار است و بس


--------------------------------------------------------------------------------

نظام وفا :

اخلاصْ به چاكِ پيرهن نيست اينجا دلِ پاره ميýžپسندند


--------------------------------------------------------------------------------

تسليم شيرازي :

از بس ز آشنائي مردم رميدهžام دائم تلاشِ معني بيگانه ميžكنم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

از بس سبك ز گلشن هستي گذشتهžايم نشكسته است رنگ گلي از خزان ما


--------------------------------------------------------------------------------

ناصر علي سهرندي :

از بيابان عدم، تا سرِ بازار وجود به تلاش كفني، آمده عرياني چند


--------------------------------------------------------------------------------

مسيح شيرازي :

از پريدنهاي رنگ و، از طپيدنهاي دل عاشق بيچاره هر جا هست، رسوا ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

از ترحم تا مروت، و از مدارا تا وفا هر چه را كردم طلب، ديدم ز عالم رفته است


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

از دانش آنچه داد، كمِ رزق ميžدهد چون آسمان، دُرست حسابي كسي نديد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

از درِ حق كن طلب، شكسته دلي را شيشه چو بشكست، پيش شيشهžگر آيد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

از درون تو بُوَد تيره جهان، چون دوزخ دل اگر تيره نباشد، همه دنياست بهشت


--------------------------------------------------------------------------------

اظهري هندي :

از دشمنان برند شكايت به دوستان چون دوست دشمنžست، شكايت كجا بريم؟


--------------------------------------------------------------------------------

قاسم بيك حالتي :

از راهِ عشق، خوف و خطر هيچ كم نشد با آنكه كاروان ز پي كاروان گذشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

از فريب خاكساريهاي خصم ايمن مباش سنگ تا شد مايل افتادگي، مينا شكست


--------------------------------------------------------------------------------

منصور اصفهاني :

از قامتِ خميدهžي من مگذر اي جوان تير آن زمان بخاك فتد، كز كمان گذشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

از قبول عام، نتوان زيست مغرور كمال آنچه تحسين ديدهžاي زين خلق، دشنام است و بس


--------------------------------------------------------------------------------

عبرت نائيني :

از ما مپرس كز چه دل از دست دادهžايم از آنكه برده است دل از دست ما، بپرس


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

از محبت، خارها گل ميžشود وز محبت، سركهžها مُل ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

سنجان خوافي :

از مرگ مينديش و غمِ رزق مخور كاين هر دو، به وقتِ خويش ناچار رسد


--------------------------------------------------------------------------------

احسان :

از مكافات عمل هيچكس ايمن نبود هر كه را شحنه رها كرد، خدا ميžگيرد


--------------------------------------------------------------------------------

خواجه شعيب :

از هر چه غير اوست، چرا نگذري؟ [شعيب] كافر براي خاطرِ بت، از خدا گذشت


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

از هستي ِ دوباره به تنگžاند عارفان تو سادهžلوح، طالبِ عمر دوبارهžاي


--------------------------------------------------------------------------------

مخبرالسلطنهžي هدايت :

از واعظِ غيرمتعظ، پند شنيدن چون قبلهžنما ساختنِ اهلِ فرنگ است


--------------------------------------------------------------------------------

وصفي بخارايي :

از سبكروحي دل، تا خبري يافتهžام زندگي بارِ گرانيžست كه بر دوشِ منžست


--------------------------------------------------------------------------------

طالب آملي :

افروختن و، سوختن و، جامهžدريدن پروانه ز من، شمع ز من، گُل ز من آموخت


--------------------------------------------------------------------------------

سليم تهراني :

اگر به ميكده منصور بگذرد، داند كه هر كه هست در او، چند مَرده حلاجžست


--------------------------------------------------------------------------------

حكيم ابوالقاسم فردوسي :

اگر چرخ گردون كشد زينِ تو سرانجام خشتžست، بالين ِ تو


--------------------------------------------------------------------------------

راقم مشهدي :

اگر چه فرش من از بورياست، طعنه مزن چرا كه؟ خوابگه شير در نيستانžست


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

اگر عنقا، ز بيžبرگي بميرد شكار از چنگِ گنجشكان نگيرد


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

اگر لذتِ تركِ لذت بداني دگر لذت نفس، لذت نخواني


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

اگرچه از حيا دارد نظر بر پيش پاي خود ولي مژگان شوخش از تهِ دلها خبر دارد


--------------------------------------------------------------------------------

فريدون گيلاني :

الماسهاي ديدهžي من، مشتري نداشت گوهر شناس بود، فقط آستين من


--------------------------------------------------------------------------------

صفي عليشاه :

الهي، قفلِ غفلت را كليدي يزيدِ نفسِ ما را، بايزيدي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

امروز پي نام و نشان چند دويدن؟ فردا كه گذشتيد، نه آنيد نه اينيد


--------------------------------------------------------------------------------

حسنخان شاملو :

امشب به هيچوجه، دلم وا نميشود گويا كه خاطرِ كسي از من گرفته است


--------------------------------------------------------------------------------

اسير رازي :

اميد وصل تو نگذاشت، تا دهم جان را وگر نه روزِ فراق تو، مردن آسان بود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

انديشه سرنگون شد، سعي خرد جنون شد دل هم تپيد و خون شد، تا فهم راز كردم


--------------------------------------------------------------------------------

ذوقي اردستاني :

انگشت مزن بر دلِ پر حوصلهýžي ما بگذار كه سربسته بماند، گِلهžي ما


--------------------------------------------------------------------------------

محمد علي صاعدي :

انگشت هم شود گِرهžي كارِ تيرهžبخت روز بلا، بد از در و ديوار ميžرسد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اوج دولت سفله طبعان را دو روزي بيش نيست خاك اگر امروز بر چرخ است، فردا زيرپاست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اوج عزت نيست بيدل دلنشين همتم پرتو خورشيدم، احرام تنزل بستهžام


--------------------------------------------------------------------------------

ميرزا نوري :

اول از روزنهžي خانه برون آر سري آنقدر تاب ندارم كه دري باز كني


--------------------------------------------------------------------------------

عبدالرحمان جامي :

اول همه تو بودي و، آخر همه توئي اين لافِ هستيِ دگران، در ميانه چيست؟


--------------------------------------------------------------------------------

آذر بيگدلي :

اولم خنده، ز بيžدردي بود آخرم، گريه ز بيžدرماني


--------------------------------------------------------------------------------

فروغي بسطامي :

اولم رام نمودي به دل آراميها آخرم سوختي از حسرتِ ناكاميها


--------------------------------------------------------------------------------

اقبال لاهوري :

اي برادر من ترا از زندگي دادم نشان خواب را مرگِ سبك دادن، مرگ را خوابِ گران


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

اي برادر، تو فقط انديشهžاي مابقي، تو استخوان و ريشهžاي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اي بي خبر ز صاف دلان احتراز چيست؟ زنگي است آن كه آينه روز سياه اوست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اي خوش آن شوق كه از لذت بيžعافيتي كشتيم وحشت گرداب ز ساحل ميžداشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اي خوش آن عهدي كه در محراب چشم انتظار اشك ما هم گردشي چون سبحه زهاد داشت


--------------------------------------------------------------------------------

سيف الدين باخرزي :

اي سوختهžي سوختهžي، سوختني عشق آمدني بُود، نه آموختني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اي نفس مايه! دكانداري هستي تا چند آسمان جنس سلامت به تو نفروخته است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اي نهال گلشن عبرت به رعنايي مناز شمع، پستي ميžكشد چندان كه قامت ميžكشد


--------------------------------------------------------------------------------

لساني شيرازي :

اي همنفسان آتشم، از من بگريزيد هر كس كه بُوَد دوست من، دشمنِ خويش است


--------------------------------------------------------------------------------

شيخ فيضي :

اي همنفسان محفل ِ ما رفتيد، ولي نه از دل ِ ما


--------------------------------------------------------------------------------

ملاي رومي :

اي هميشه حاجتِ ما را پناه بار ديگر، ما غلط كرديم راه


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ايمن نتوان بود ز همواري ظالم در راستي، افزوني زخم است سنان را


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

اين تخم توبهžاي كه تو در خاك كردهžاي موقوفِ آبياريِ اشكِ ندامت است


--------------------------------------------------------------------------------

ابوسعيد ابوالخير :

اين عالَم بيžوفا كه من ميžبينم نه ناز تو، نه نيازِ من ميžماند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

اين قدر اشك به ديدار كه حيران گل كرد كه هزار آينهžام بر سر مژگان گل كرد


--------------------------------------------------------------------------------

مهديقلي هدايت :

اينكه شمعِ تو، نميžگيرد فروغ از دروغžست از دروغžست از دروغ


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

اينكه گاهي ميزدم بر آب و آتش خويش را روشني در كارِ مردم بود، مقصودم چو شمع


--------------------------------------------------------------------------------

سيمين بهبهاني :

اينكه هر سو ميžكشم با خود، نپنداري تنžست گورِ گردانžست و، در او آرزوهاي منžست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

با چنين دردي كه بايد زيست دور از دوستان به كه نپسندد قضا بر هيچ دشمن زندگي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

با درشتان، ظالمان هم بر حساب عبرتند سنگ اگر مرد، است جاي شيشه سندان بشكند


--------------------------------------------------------------------------------

نجيب شيرازي :

با دوستيت، دوستيِ غير محال است بيžكسْ شود آن كس كه ترا داشته باشد


--------------------------------------------------------------------------------

غني كشميري :

با سايه تو را نميžپسندم عشقžست و هزار، بدگماني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

با شمع گفتم: از چه سرت ميžدهي به باد؟ گفت: آن سري كه سجده ندارد چنين خوش است


--------------------------------------------------------------------------------

عبدالقادر بيدل :

با هر كمال، اندكي آشفتگي خوشžست هرچند عقلِ كُل شدهžžاي، بيžجنون مباش


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

با همه نوميدي، اقبال سيهžبختان رساست چون شب عصيان، ز مشتاقان صبح رحمتيم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

باطن اين خلق كافر كيش با ظاهر مسنج جمله قرآن در كنارند و صنم در آستين


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بايد از اقتضاي شوق بر سر غفلتم گريست از تو جدا چسان شوم؟ تا طلبم وصال تو


--------------------------------------------------------------------------------

غروري شيرازي :

بايد كه، تو برنگردي از من برگشتنِ روزگار، سهلžست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بر بناي دهر از سيل قيامت نگذرد آنچه از روي عرقناك تو بر دلها گذشت


--------------------------------------------------------------------------------

خاقاني شرواني :

بر ديده من خندي؟ كاينجا ز چه ميžگِريد خندند بر آن ديده، كاينجا نشود گريان


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بر رفيقان بيدل از مقصد چه سان آرم خبر؟ من كه خود را نيز تا آن جا رسم، گم ميžكنم


--------------------------------------------------------------------------------

باقر تبريزي :

بر زمين نتوان فكندن هر كه را برداشت عشق صورت منصور را، بردار ميžبايد كشيد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بر صفاي دل زاهد اين قدر چه ميžنازي؟ هر چه آينه گرديد باب خودفروشان شد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بر صفحه آتش زده عمر منازيد فرصت چقدر سبحه شمار است ببينيد


--------------------------------------------------------------------------------

عماد خراساني :

بر ما گذشت نيك و بد، اما تو روزگار فكري به حال خويش كن، اين روزگار نيست


--------------------------------------------------------------------------------

ناشناس :

بر مال و جمال خويشتن، غره مباش كآن را به شبي برند و، اين را به تبي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بر ندارد ننگ افسردن دل آزادگان شعله بيتاب ما را آرميدن مردن است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بر نيايد تا ابد از حيرت شكر نگاه هر كه، چون تصوير، بر نقاش چشمي وا كند


--------------------------------------------------------------------------------

ناشناس :

بر نيايد، اين دو كار از هيچ فرد مردي از نامرد و، نامردي ز مرد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

برق آفت لمعه در بي ضبطي اسرار داشت نعره منصور تا گردن فرازد دار داشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بزم از دل گداخته لبريز ميžشود مينا اگر نكنند ز سنگ مزار ما


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بس كه در ميزان هستي سنگ قدرم بيش بود در عدم با كوه ميžسنجند اعمال مرا


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بس كه مردم دامن احسان زهم واچيدهžاند بيدل از خست كسي را سايه ديوار نيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بستهžام چشم از خود و سير دو عالم ميžكنم اين چه پرواز است؟ يا رب! در پر نگشودهžام


--------------------------------------------------------------------------------

اشرف :

بسكه حرف حق كسي در دهر نتواند شنيد گيرد اول در اذان گفتن، مؤذن گوش را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بسمل ما بس كه از ذوق شهادت ميžتپد تيغ قاتل ميžشمارد فرصت تكبير را


--------------------------------------------------------------------------------

دقيقي مروزي :

بعد مردن به تو معلوم شود رنج حيات رهرو آن لحظه بنالد، كه بمنزل برسد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بگذار تا ز خاك سيه سرمهžاش كشند چشمي كه محو صنعت بيچون نميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

علي اطهري كرماني :

بگذار تا، به بينمش اكنون كه ميžرود اي اشك از چه راهِ تماشا گرفتهžاي؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به آستان تو عهد غبار من اين است كه گر سپهر شوم، جز به خاك ننشينم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به اين توفان ندانم در تمناي كه ميžگريم كه سيل اشك من در قعر دريا راند ساحل را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به اين سستي كه ميžبينم ز بخت نارسا بيدل كشد نقاش هم مشكل به دامان تو دست من


--------------------------------------------------------------------------------

ناشناس :

به تمول نرسد، هر كه نشد اهل فساد تا كه دندان نخورد كِرم، مطلاّ نشود


--------------------------------------------------------------------------------

سراج الدين قمري :

به جامه فخر مكن، بر برهنگيمْ مخند كه سهم بيش بُوَد، تيغهاي عريان را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به جهد، مسند عزت نميžشود حاصل نميžتوان به فلك بيدل از دويدن رفت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به چشم عبرت اگر بنگري نخواهي ديد ز جامه جز كفن، از خانهžها بغير قبور


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به حرف و صوت اين محفل ندارم نسبتي بيدل خموشي كردهžام روشن، چراغ كنج ادراكم


--------------------------------------------------------------------------------

طالب آملي :

به حشر تنْ به جحيم افكنمْ نخستين گام دل و دماغِ رسَنْ بازيِ صراطم نيست


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

به حلاوت بخورم زهر، كه شاهد ساقيžžست به ارادت ببرم درد، كه درمان هم از اوست


--------------------------------------------------------------------------------

ملا محمد باقر مجلسي :

به خوابِ عدم، راحتي داشتيم ازين خوابِ، ما را كه بيدار كرد؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به خيال چشم كه ميžزند قدح جنون دل تنگ ما؟ كه هزار ميكده ميžدود به ركاب گردش رنگ ما


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به دل شكسته از اين چمن زدهžايم بال گذشتني كه شتاب اگر همه خون شود، نرسد به گرد درنگ ما


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به دير و كعبه كارت چيست بيدل؟ اگر فهميدهžاي دل خانه كيست


--------------------------------------------------------------------------------

محمد علي بهمني :

به شب نشيني خرچنگهاي مُردابي چگونه رقص كند، ماهي زلال پرست؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به عالمي كه زند موج شعله مجمر دل ز چشمك شرري بيش نيست آتش طور


--------------------------------------------------------------------------------

دكتر رعدي آذرخشي :

به عشق كوش، كه تا در دل ِتو ره نكند نه ماجراي وجودي، نه وحشت عدمي


--------------------------------------------------------------------------------

فرج الله شبستري :

به غير سينهžي دريادلان، نگنجد عشق براي بحر، خدا آفريده طوفان را


--------------------------------------------------------------------------------

شاني تكلو :

به فصل لاله و گُل، خواستم كه ميžنوشم ز جام تا بقدح ريختم، بهار گذشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به قدر نفي ما آماده است اثبات يكتايي كتان چندان كه تارش بگسلد در ماهتاب افتد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به گردون گر رسم، از سجده شوقت نيم غافل چو ماه نوجبيني خفته در محراب ابرويم


--------------------------------------------------------------------------------

عارف گيلاني :

به نوبه هم نشود دورِ آسمانْ به مُرادم در آسياي فلك، يك جو اعتبار ندارم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

به هر افسردگي از تهمت بيدردي آزادم چو تار ساز در هر جا كه باشم ناله بر دوشم


--------------------------------------------------------------------------------

محسن تتوي :

به يك اشك ندامت جُرم عالم ميžتوان شستن به چشم خويش ديدمْ وسعتِ درياي رحمت را


--------------------------------------------------------------------------------

عبدالعزيز ازبك :

بهر چمن كه رسيدي، گلي بچين و برو به پاي گل منشين آنقدر، كه خار شوي


--------------------------------------------------------------------------------

نادم جاجرمي :

بهر كه جور نكردي، نميžتوانستي تو آن نئي كه جفائي تواني و، نكني


--------------------------------------------------------------------------------

پورياي ولي :

بهشت و دوزخت، با توست در پوست چرا بيرون ز خود ميžجوئي، اي دوست؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بوالهوس از سبكسري حفظ سخن نميžكند در قفس حبابها باد، وطن نميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

بوْد از موي سپيد، اميد بيداري مرا بالِش پَر گشت آنهم بهر خوابِ غفلتم


--------------------------------------------------------------------------------

ناصر علي سهرندي :

بي دردـ وا نشد دلِ غفلت گرفتهžام قفلي كه زنگ بست، شكستنْ كليدِ اوست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بي نشان بود اين چمن گر وسعتي ميžداشت دل رنگ مي بيرون نشست از بس كه مينا تنگ بود


--------------------------------------------------------------------------------

لساني شيرازي :

بيا كه گريهžي من آنقدر زمين نگذاشت كه در فراق تو خاكي، به سر توان كردن


--------------------------------------------------------------------------------

عبدالرحمان جامي :

بيا و همت پروانه بين، كه خود را سوخت نخواست سري ازين انجمن بَرَد بيرون


--------------------------------------------------------------------------------

افسر قاجار :

بيžپرده به بيني رُخ معشوق ازل را آنروز كه از پردهžي پندار، درآئي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بيدل از اميد خلد قطع تو هم خوش است جز دل آسوده نيست باغ ارم داشتن


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بيدل از شب پره كيفيت خورشيد مپرس حق نهان نيست، ولي خيره نگاهان كورند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بيدل به سعد و نحس جهان نيست كار ما طفلان دلي به شنبه و آدينه بستهžاند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بيدل به هر كجا رگ ابري نشان دهند در ماتم حسين و حسن گريه ميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

بيدل، از انديشه اوهام باطل سوختم بر سر داغم فشان خاكستر منصور را


--------------------------------------------------------------------------------

جلال اسير :

بيگانگي نگر، كه من و يار، چون دو چشم همسايهžايم و، خانهžي هم را نديدهžايم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

پاس اسرار محبت داشتن آسان نبود گنج، ويران كرد بيدل خانه آباد ما


--------------------------------------------------------------------------------

آيتي يزدي :

پدرم داد به نوروز، مرا جامهžي نو بردم و بهرِ مي كهنه نهادم به گِرو


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

پر خود نماي كارگه چند و چون مباش در خانهžاي كه سقف ندارد، ستون مباش


--------------------------------------------------------------------------------

بيكس سبزواري :

پُر معرفتْ از لافِ سخن، مُستغنيžست ظرفي كه پُر است، كم صدا ميžباشد


--------------------------------------------------------------------------------

ناصر نجفي :

پيش ازين كاري نكرد اميدواريهاي من نااميديهاي من، زين پس مگر كاري كند


--------------------------------------------------------------------------------

سعيد خلخالي :

پيش عفوت، قلت تقصير ما، تقصير ماست جُرم بيžاندازه، ميžخواهد عطاي بيžحساب


--------------------------------------------------------------------------------

حاجي محمدžجان قدسي :

تا آب ديده خون نشود، بر زمين مريز در شيشه واگذار، مِي نارسيده را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تا از كفت عنان نبرد ترك اختيار موصول بارگاه توكل نميžشوي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تا از گلت جز ايثار رنگي دگر نخندد سر تا قدم چو خورشيد دست كرم برون آ


--------------------------------------------------------------------------------

كاشفي :

تا بپاي عَلَمِ دار، نياوردش عشق سرِ شوريدهžي منصور، به سامان نرسيد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تا حيرت خرام تو سامانِ ديده است چندين قيامت از مژهžام قد كشيده است


--------------------------------------------------------------------------------

صغير اصفهاني :

تا نشكنيم خود، نشود كارِ ما دُرست پنهان بُوَد درستي ما، در شكست ما


--------------------------------------------------------------------------------

صفي قلي بيك :

تا نكشي دردِ سرِ هيچكس به كه نپرسي، خبر از هيچكس


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تاب و تب قيامت هستي كشيدهžايم از مرگ نيست آن همه تشويش و باك ما


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تپيدم، ناله كردم، داغ گشتم، خاك گرديدم وفا افسانهžها دارد كه ميžبايد شنيد از من


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تخته مشق حوادث كرد ما را عاجزي زخم دندان بيشتر وقف لب زيرينه بود


--------------------------------------------------------------------------------

شيخ نجم الدين رازي :

ترسيدن هر كه هست، از چشم بد است بيچاره من، از چشم نكو ميžترسم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تمثال من در آينه پيدا نميžشود در پرده خيال توام نقش بستهžاند


--------------------------------------------------------------------------------

صابر همداني :

تنها نه كاسهžي سرِ ما كوزه ميžشود اين كاسه كوزه، بر سرِ دنيا شكسته است


--------------------------------------------------------------------------------

نوذر پرنگ :

تهمتِ ديوانگي بيخود به مجنون بستهžžاند جز نشان پاي ما، در كوچهžي زنجير نيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تو خواهي پرده رنگين ساز، خواهي چهره گلگون كن به هر آتش كه باشد، سوختن دارد سپند ما


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تواضعهاي ظالم مكر صيادي بود بيدل كه ميل آهني را خم شدن قلاب ميžسازد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

تيره بختي نفسي از طلبم غافل نيست سايه دايم ز پي شخص، روان ميžباشد


--------------------------------------------------------------------------------

اميد تهراني :

تيرهžروزان را به چشم كم مبين، در روزگار روشني، آيينه از پهلويِ خاكستر گرفت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

جامه آزادي آسان نيست بر خود دوختن سرو را زين آرزو در جمله اعضا سوزن است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

جز عافيتم نيست به سوداي تو ننگي اي خاك بر آن سركه نيرزد به سنگي


--------------------------------------------------------------------------------

هلالي جغتائي :

جفا كه با منِ دلخسته ميكني، سهلžست غرض وفاست، كه با مردمِ دگر نكني


--------------------------------------------------------------------------------

خاشع كشميري :

جلوهžي سر و تو ديديم و زمينžگير شديم آنقدر محو تو گشتيم، كه تصوير شديم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

جنون الرحيلي شش جهت پيچيده عالم را مپرس از كاروان، منزل هم آهنگ جرس دارد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

جود مطلق در كمين سايل است اما چه سود؟ شرم تكليف اجابت دست ما بالا نكرد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

جوش غبار كم نشد از خاك رفتگان منزل رسيده، رنج سفر ميžكشد هنوز


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

چشم در صُنعِ الهي باز كن، لب را ببند بهتر از خواندن بُوَد، ديدنْ خطِ استاد را


--------------------------------------------------------------------------------

به نقل از: مرحوم مرتضي مطهري :

چگونه شُكر اين نعمت گذارم كه دارم زور و، آزاري ندارم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چند چون گرداب بايد بود محو پيچ و تاب؟ بر اميد ساحلي چون موج دست و پا زنيد


--------------------------------------------------------------------------------

قاآني شيرازي :

چند خواهي پيرهن، از بهر تن؟ تن رها كُن، تا نخواهي پيرهن


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چه آغوش است يا رب موجه درياي رحمت را؟ كه هر كس ره ندارد هيچ سو، سوي تو ميžآيد


--------------------------------------------------------------------------------

ذوقي اردستاني :

چه آفتي تو ندانم؟ كه در جهانْ امروز محبتِ تو، دو كسْ با هم آشنا نگذاشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چه امكان است خوابم راه پرواز تپش بندد؟ كه از ننگ فسردنها به بالين نيز پر دارم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چه تماشاست در اين كوچه كه طفلان سرشك نيسوار مژه از خانه برون ميžآيند


--------------------------------------------------------------------------------

محمود نادعلي :

چه راه ميزند اين مطربِ مقام شناس؟ كه شيخ گوشهžنشين هم، به سيمِ آخر زد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چه سان به كعبه توانم كشيد محمل جهد؟ كه راهم از عرق انفعال، گل گرديد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چه شد زبان تمنا خموشي آهنگ است؟ نگاه نامه سايل بس است سوي كريم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چه نيرنگ است بيدل برق ديرستان الفت را كه من ميžسوزم و بوي تو ميžآيد ز داغ من


--------------------------------------------------------------------------------

حكيم نظامي :

چو از زر، تمناي زر بيشتر توانگرتر آنكس، كه درويشžتر


--------------------------------------------------------------------------------

بدايعي بلخي :

چو از كوهžگيري و، ننهي بجاي سرانجام، كوه اندر آيد ز پاي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چو بيدل از هوس سير كعبه مستغني است كسي كه گرد تو، يعني به دور دل گرديد


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

چو پردهžدار بشمشير ميžزند همه را كسي مقيمِ حريم حرم، نخواهد ماند


--------------------------------------------------------------------------------

سليم شاملو :

چو تُندبادِ حوادث، شود غبارانگيز پناه مردم بيžدست و پا، چو مژگان باش


--------------------------------------------------------------------------------

ميرزا مقيم تبريزي :

چو درياي رحمت، تلاطم كند گُنه صاحب خويش را گُم كند


--------------------------------------------------------------------------------

حبدري تبريزي :

چو ريزم اشك از دل، آه دردآلود ميžخيزد بلي، چون آبْ بر آتش بريزد، دود ميžخيزد


--------------------------------------------------------------------------------

سرخوش تفرشي :

چو نيست مِهر و وفا، روزگار فاني را به خوشدلي گذران، دور زندگاني را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چون دود شمع، وحشت ما را سبب مپرس آتش گرفته است پي كاروان ما


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

چون سايهžي مرغانِ هوا، در سفرِ خاك آزار به موري نرسانديم و گذشتيم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چون سپند از درد و داغ بيكسيžهايم مپرس دود آهي داشتم، رفت و مرا تنها گذاشت


--------------------------------------------------------------------------------

محمدžخان قبچاقي :

چون شمع، عمر ما همه در تاب و تب گذشت دستي به زير سر ننهاديم و شب گذشت


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

چون شود دشمن ملايم، احتياط از كف مده مكرها در پرده باشد، آبِ زيرِ كاه را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چون صدا سيرم برون از كوچه زنجير نيست گر ز گيسو بر گرفتم دل، به كاكل بستهžام


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

چون كوه، ناله نيز ز ما سر نميžžžكشد از بس كه زير بار گرانجاني خوديم


--------------------------------------------------------------------------------

آزاد كشميري :

چون لاله سر زديم، درين باغ هفتهžاي رفتيم و داغ ما به دلِ روزگار ماند


--------------------------------------------------------------------------------

خورشيد بلگرامي :

چون نِكهتِ گل، زين چمن آهسته گذشتيم آگاه نگرديدْ كسي از اثر ما


--------------------------------------------------------------------------------

غالب تهراني :

چونكه عقل ما، ز عشق آگاه نيست جز كه عشق از عشق گويد، راه نيست


--------------------------------------------------------------------------------

حزين لاهيجي :

چيزي به بساطِ ما تهيدستان نيست جانيكه تو دادهžاي، فداي تو كنم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

حاصل دل جز ندامت نيست از تعمير جسم بار اين كشتي غرور ناخدا خواهد شكست


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

حاصل عمرم، سه سخن بيش نيست خام بُدم، پخته شدم، سوختم


--------------------------------------------------------------------------------

دامي اصفهاني :

حالِ هيچ آشنا، نميýžپُرسي؟ يا همين حالِ ما، نميžپُرسي؟


--------------------------------------------------------------------------------

توحيد شيرازي :

حالت سوخته را، سوخته دلْ داند و بس شمع دانست كه جان دادنِ پروانه ز چيست


--------------------------------------------------------------------------------

شهر آشوب :

حباب آسا چنانْ بر چشمهžي هستي سبك بنشين كه گر چين بر جبين زد از نسيمي، خيمه برچيني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

حذر ز راه محبت كه پر خطرناك است تو مشت خار ضعيفي و شعله بيžباك است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

حذر كن از قرين بد كه در عبرتگه امكان به جرم زشتي يك رو، هزار آيينه رسوا شد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

حرصت آن نيست كه مرگش ز هوس وا دارد در كفن نيز همان دامن دنيا دارد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

حريص را نكند نعمتِ دو عالم سير هميشه آتشِ سوزنده، اشتها دارد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

حريفِ مردم بد لهجه بودن آسان نيست كسي مباد طرف با عذاب روحاني


--------------------------------------------------------------------------------

حاجي شريف :

حسرت يكدمِ آب دگراز تيغ تو داشت بر لب تشنهžي هر زخم، كه انگشت زديم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

حيرت حسني است در طبع نگه پرورد ما شش جهت آيينه بالد گر فشاني گرد ما


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

خاكستري نماند زما تا هوا برد ديگر كسي چه صرفه ز تاراج ما برد


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

خبر دِه به درويش سلطان پرست كه سلطان ز درويش، مسكينžتر است


--------------------------------------------------------------------------------

آذر بيگدلي :

خدمت ديرين ما بين، ورنه در آغاز عشق هر كه را بيني، دم از مهر و وفائي ميزند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

خفت كش همچشمي اقبال حباب است بيمغزي اگر صاحب افسر شده باشد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

خفتهžاي زير سقف بي ديوار عيش اين خانهžات مبارك باد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

خنده رسوا ميžنمايد، پستهžي بيžمغز را چون نداري مايه، از لافِ سخن خاموش باش


--------------------------------------------------------------------------------

فصيحي هروي :

خنده ميžبيني، ولي از گريهžي دل غافلي خانهžي، ما اندرون ابرست و بيرون آفتاب


--------------------------------------------------------------------------------

ظفر كرماني :

خواهي نشود محتسب از مستيت آگاه اي پخته، زهم ساغريِ خامْ حذر كن


--------------------------------------------------------------------------------

مهري هروي :

خودسازي پيران، بُوَد افزون ز جوانان تعمير ضرورست، بناهاي كهن را


--------------------------------------------------------------------------------

شيخ فيضي :

خوش آن كس كه ز عالم، به آرزوي تو رفت به جستجوي تو آمد، به گفتگوي تو رفت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

خوشم به ياد خيالي كه گلبن چمنش گل نظاره در آغوش خواب ميžريزد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

خوشم كه عشق نكرد امتحان پروازم شكسته بالي من در قفس نهان گرديد


--------------------------------------------------------------------------------

فارسي بواتاني :

خونِ مستان را چو ماه عيد، ميžآرد به جوش گوشهžي ابروي شمشير شهادت را بهžبين


--------------------------------------------------------------------------------

فضلي جرفادقاني :

خونابه فرستند بهم چشم و دل من چون كاسه كه همسايه بهمسايه فرستد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دام هستي نيست زنجيري كه نتوان پاره كرد اين قدر افسردگي از همت نامردžماست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دامن افشاندن ز اسباب جهان بي مدار آن قدرها نيست، اما اندكي بي جرأتيم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دانا نبود از هنر خويش برومند از ميوه خود بهره محال است شجر را


--------------------------------------------------------------------------------

محمد صوفي مازندراني :

داني از چيستم چنين مفلس؟ خودفروشي، ز من نميžآيد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در اين هوسكده هر كس بضاعتي دارد دعاست مايه جمعي كه دستžشان خالي است


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

در بزم عيش، يك دو قدح دركش و برو يعني طمع مدار، وصال مدام را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در بياباني كه ما راه طلب گم كردهžايم كرم شبتابي اگر در جلوه آيد كوكب است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در بياباني كه ما فكر اقامت كردهžايم ميžرود بر باد مانند صدا كهسارها


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

در پس آينه طوطي صفتم داشتهžاند آنچه استاد ازل گفت بگو، ميžگويم


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

در چشم پاك بين نبود رسم امتياز در آفتاب، سايهýي شاه و گدا يكيžست


--------------------------------------------------------------------------------

ملا محمد امين :

در حقيقت عينكي بهتر ز پشت چشم نيست ديده چون بستي، دو عالم را تماشا ميžكني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در خرقه نياز گدايان در گهت نازد به شوخي پر طاووس، پينهžها


--------------------------------------------------------------------------------

هماي شيرازي :

در خور مستي ما، رطل و خم و ساغر نيست ما از آن باده كشانيم، كه دريا زدهžايم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در داغ دل نهاد بود از رفتگان نشانها اين آتش آگهي داد ما را ز كاروانها


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

در ره عشق نشد كس به يقين محرم راز هركسي بر حسب فهم، گماني دارد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

در ره عشق، به سر تيشه زدن آسان نيست كرد فرهاد، درين مرحله شيرين كاري


--------------------------------------------------------------------------------

بابر شاه :

در روزگار فتنه بسي ديدهžام، ولي چشم تو فتنهžايžست، كه در روزگار نيست


--------------------------------------------------------------------------------

حكيم نظامي :

در سر كاري كه درآئي نخست رخنهžي بيرون شدنش كن درست


--------------------------------------------------------------------------------

فطرت قمي :

در شبستان ازل شمع يكي بيش نبود بزم را از پر پروانه چراغان كردند


--------------------------------------------------------------------------------

سرخوش :

در عدم هم ز عشق، شوري هست گل گريبان دريده ميžآيد


--------------------------------------------------------------------------------

تيمور گرگين :

در غنچهžاي هنوز و، دل از خلق ميžبري ايواي اگر! ز غنچه درآيي و گل شوي


--------------------------------------------------------------------------------

غروري شيرازي :

در فراق دوستان، آخر ز ما چيزي نماند هر كه رفت از هستي ما، پارهžاي با خويش برد


--------------------------------------------------------------------------------

شيخ علينقي كمرهžاي :

در قطع نخل سركش باغ حياتِ ما چون ارهžي دو سر، نفس اندر كشاكشžست


--------------------------------------------------------------------------------

دهقان ساماني :

در قيامت كه سر از خاك بدر خواهم كرد باز هم در طلبت، خاك بسر خواهم كرد


--------------------------------------------------------------------------------

واعظ قزويني :

در گفتن عيب دگران، بسته زبان باش از خوبي خود، عيب نماي دگران باش


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در محبت داغدار كوشش بي حاصلم برق آه من نميžسوزد مگر تأثير را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

در محيط عمر، جان را رهزني جز جسم نيست غرقه را پيراهن خود بس بود دشمن در آب


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

در هر شكن زلف گرهžگير تو داميžست اين سلسله، يك حلقهžžي بيكار ندارد


--------------------------------------------------------------------------------

عصري تبريزي :

درد عاشق را، دوائي بهتر از معشوق نيست شربت بيماري فرهاد را، شيرين كنيد


--------------------------------------------------------------------------------

نظيري نيشابوري :

درس معلم ار بُود، زمزمهžي محبتي جمعه به مكتب آورد، طفل گريز پاي را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دريا تلاطم آينه، صحرا غبار خيز از عافيت چه خشك و چهžتر، دست شستهžاند


--------------------------------------------------------------------------------

سليم همداني :

درين زمين، چو تو خورشيد طلعتي بودهžست وگرنه ماه، بدور زمين نميžگرديد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

دست طمع چو پيش كسان ميكني دراز پل بستهžاي كه بگذري از آبروي خويش


--------------------------------------------------------------------------------

مرتضي طائي :

دست و دلبازي بود عادت سخاوت پيشه را سينه را چاك از پي بذل گهر دارد صدف


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

دستگيري نتوان داشت توقع ز غريق اهل دنيا همه درماندهžتر از يكدگرند


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

دشمن دوست نما را، نتوان كرد علاج شاخه را مرغ چه داند كه قفس خواهد شد؟


--------------------------------------------------------------------------------

عرفي شيرازي :

دعاي بيžاثري دارم و، هزاران جرم مگر مرا به تهي دستي دعا بخشند


--------------------------------------------------------------------------------

بهمن صالحي :

دل ار، ز عشق تهي شد، ز سينه بيرون آر كسي پرندهžي جان داده در قفس نگذاشت


--------------------------------------------------------------------------------

كليم كاشاني :

دل از خم زلف تو برون رفت و نگفتي كاين حلقه ماتم زدگان، نوحهžگري داشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دل به قيد جسم از علم يقين بيگانه ماند گنج ما را خاك خورد از بس كه در ويرانه ماند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل نيشابوري :

دل تنگ و دست تنگ و جهان تنگ و كار تنگ از چهار سو گرفته مرا، روزگار تنگ


--------------------------------------------------------------------------------

غافل مازندراني :

دل چو خالي شود از عشق، به دورش انداز شيشه بيžباده چو گرديد، شكستن دارد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

دل خوش مشرب ما داشت جوان عالمرا شد جهان پير، همان روز كه ما پير شديم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دل خون گشته كه آيينه درد است امروز حيرتي بود كه در روز الستم دادند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دل هزار آيينه روشن كرد اما پي نبرد فطرت بي نور ما بر معني پيداي خويش


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دل: وفا، بلبل: نوا، واعظ: فسون، عاشق: جنون هر كسي در خورد همت پيشه پيدا ميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

دلايل قوي بايد و معنوي نه رگهاي گردن، به حجت قوي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دلدار رفت و ديده به حيرت دچار ماند با ما نشان برگ گلي زان بهار ماند


--------------------------------------------------------------------------------

فرخي يزدي :

دلم از اين خرابيها، بود خوش، زانكه ميدانم خرابي چونكه از حد بگذرد، آباد ميžگردد


--------------------------------------------------------------------------------

غضنفر قمي :

دلم پر آتش و چشمم پر آب شد هر دو دو خانه وقف تو كردم، خراب شد هر دو


--------------------------------------------------------------------------------

قصاب كاشاني :

دندان كه در دهان نبود، خنده بدنماست دكان بيžمتاع، چرا واكند كسي؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دني به مسند عزت همان دني است نه عالي كه نقش پا به سر بام نيز خوار نشيند


--------------------------------------------------------------------------------

قصاب كاشاني :

دنيا و آخرت به نگاهي فروختيم سودا چنين خوشžست، كه يكجا كند كسي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دنيا، الم غفلت و عقبي، غم اعمال آسودگي از ما، دو جهان فاصله دارد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دهر، توفان دارد از طبع جنون پيماي من قلقلي دزديده است اين بحر از ميناي من


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دو روزي با غم و رنج حوادث صبر كن بيدل جهان آخر چو اشك از ديدهžات يكبار ميžافتد


--------------------------------------------------------------------------------

نطيري نيشابوري :

دو عالم را بيكبار از دل تنگ برون كرديم، تا جاي تو باشد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دو همجنسي كه با هم متفق بيني به عالم كو؟ ز مژگان هم مگر در خواب بيني ربط جسماني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دور است خواب قافله از معني رحيل ورنه نميžشد اين همه بانگ درا بلند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دوري مقصد به قدر دستگاه جستجوست پا گر از رفتار مانَد جاده منزل ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دوريم زان آستان ديوانه كرد اما چه سود؟ آن قدر خاكي كه افشانم به سر، صحرا نداشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

دوستان! از منش دعا مبريد زندهžام، نامم از حيا مبريد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ديده در خواب عدم هم مژه بر هم نزند گر بداند كه تماشا چقدر مغتنم است


--------------------------------------------------------------------------------

نوذر پرنگ :

ديده را قاعدهžي فهم طبيعت آموز خواهي ار فهم كني، معني پيغام سروش؟


--------------------------------------------------------------------------------

شفائي اصفهاني :

ديدي كه خون ناحق پروانه شمع را چندان امان نداد كه شب را سحر كند


--------------------------------------------------------------------------------

پروين اعتصامي :

ذره ذره، آنچه داد از من گرفت دير دانستم كه گيتي رهزنžست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

راحت جاويد در ضبط عنان آرزوست بال و پر گر جمع گردد آشياني ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

راز ما صافي دلان پوشيده نتوان يافتن هر چه دارد خانه آيينه بيرون در است


--------------------------------------------------------------------------------

ميرزا متين اصفهاني :

راضي به داده باش، كه با سعي خضر هم آب بقا، نصيب سكندر نميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

رسوايي عاشق به ره يار، بهشتي است اي كاش در اين كوچه به چنگ عسس افتم


--------------------------------------------------------------------------------

وحشي بافقي :

رم دادن صيد خود، از آغاز غلط بود حالا كه رماندي و رميديم، رميديم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

رنج دنيا، فكر عقبي، داغ حرمان، درد دل يك نفس هستي به دوشم عالمي را بار كرد


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

رو توكل كن، مجنبان، پا و دست رزق تو بر تو، ز تو عاشقžتر است


--------------------------------------------------------------------------------

حافظ :

رواق منظر چشم من، آشيانهžي توست كرم نما و فرود آي، خانه خانهžي توست


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

روز سيه مرگ، شود شمع مزارت هر خار، كه از پاي فقيري بدرآري


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

روزگار سوختنها خوش كه در دشت جنون هر كجا برقي است نذر مشت خارم كردهžاند


--------------------------------------------------------------------------------

مولانا جلال الدين :

روزها گر رفت، گو: رو باك نيست تو بمان، اي آنكه جز تو پاك نيست


--------------------------------------------------------------------------------

ناشناس :

روزي كس كي خورد هرگز كسي؟ زان چوب را آب نتواند فرو بردن، كه رزق آتش است


--------------------------------------------------------------------------------

رودكي سمرقندي :

ز آمده، شادمان ببايد بود وز گذشته، نكرد بايد ياد


--------------------------------------------------------------------------------

اوحدي يكتا :

ز آنروي نظير تو نجوئيم،كز اول نقاش چو زد نقش تو، بشكست قلم را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز برق جلوهžاش آگه نيم، ليك اين قدر دانم كه عالم چشم خفاشي است نور آفتابش را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز بزم مي پرستان بي توقف بگذر اي زاهد كه آن جا هر كه بنشيند، ز ننگ و نام برخيزد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز بس مطلوب هر كس بي طلب آماده است اينجا اجابت انفعال از شوخي دست دعا دارد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز بلبل و گل اين باغ تا دهند سراغ پر شكسته و رنگ پريده ميžماند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز تخته پارهžام اي ناخدا چه ميžپرسي؟ فلك كشيد ز گرداب و بركنارم سوخت


--------------------------------------------------------------------------------

حكيم قاآني شيرازي :

ز سيم اشك و، زر چهرهžام توان دانست كه شهر عشق، گدايان معتبر دارد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز عمر، فرصت آرام چشم نتوان داشت ز برق و باد، وداع شتاب دشوار است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز غارتِ ضعفا مايه ميžبرد ظالم ز پهلوي خس و خاشاك، شعله عيّاش است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ز هستي گر برون تازي، عدم در پيش ميžآيد در اين وادي مقامي نيست، غير از نارسيدنها


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

زاهدا، لاف محبت ميžزني، هشيار باش زخم شمشير است اين، خميازه محراب نيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

زبان شانه ميžگويد به زلف فتنه پيرايت كه با اين سركشيها گرد سر گرديدنت نازم


--------------------------------------------------------------------------------

شريف قزويني :

زحمت چه ميžكشي پي درمان ما طبيب ما به نميžشويم و، تو بدنام ميžشوي


--------------------------------------------------------------------------------

رابعهžي بنت كعب :

زشت بايد ديد و، انگاريد خوب زهر بايد خورد و، پنداريد قند


--------------------------------------------------------------------------------

ميرالهي اسدآبادي :

زمانه بسكه مرا خاكسار مردم كرد به آب ديدهžي من، ميžتوان تيمم كرد


--------------------------------------------------------------------------------

اقبال لاهوري :

زندگي در صدف خويش گهر ساختن است در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است


--------------------------------------------------------------------------------

صاحبكار [سُهي] :

زنده دلم، سوختنم آرزوست شمعم و، افروختنم آرزوست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

زين گذر كه به كجا دل بندم؟ هر چه را ميžنگرم ميžگذرد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

زين گلستان به حيرت شبنم رسيدهžايم بايد دري به خانه خورشيد باز كرد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

زينهار از صحبت بد طينتان پرهيز كن زشتي يك روز، هزار آيينه را رسوا كند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

زينهار ايمن مباش از اشك دردآلود من گر همه يك شبنم است اين طفل، توفان زاده است


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

سادهžلوحان، زود ميžگيرند رنگ همنشين صحبت طوطي، سخنور ميžكند آئينه را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ساز عمر رفته جز افسوس، آهنگي نداشت زان همه خوبي كه من ديدم همين افسانه ماند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سخت ناياب است مطلب، ورنه كوشش كم نبود احتياج از ناžاميدي رنگ استغنا گرفت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سر بر نياوري چو گهر از سجود جيب گر محرمت كنند كه دل آستان كيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سر بلندي خواهي از وضع ادب غافل مباش نشئه بر ميžخيزد از جوشي كه در صهبا نشست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سر به صد كسوت فرو برديم و عرياني به جاست وضع رسوايي كه ما داريم، گويا سوزن است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سعد و نحس دهر، بيدل كي دهد تشويش ما؟ همچو طفلان كار ما با شنبه و آدينه نيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سنگِ راه خود شمارد كعبه و بتخانه را هر كه چون بيدل طواف گوشه دلها كند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سوختم از برق نيرنگ برهمن زادهžاي كز رميدن وا كند آغوش و گويد رام رام


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

سيلاب سر شكم همه گر يك مژه بالد تا خانه خورشيد، خطر داشته باشد


--------------------------------------------------------------------------------

شيخ بهائي :

سينه گر خالي ز معشوقي بُوَد سينه نبْوَد، كهنه صندوقي بُوَد


--------------------------------------------------------------------------------

بهادر يگانه :

سينهžي من گور عشق و آرزوها بود و من زنده بودم روزگاري، در مزار خويشتن


--------------------------------------------------------------------------------

تسلي شيرازي :

شايد كه گفتگوي تو باشد، در آن ميان هر قصهžاي كه هست به عالم، شنيدنيžست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شب از رويت سخنهاي بهار اندوده ميžگفتم ز گيسو هر كه ميžپرسيد، مشك سوده ميžگفتم


--------------------------------------------------------------------------------

فرخي يزدي :

شب چو در بستم و، مست از مي نابش كردم ماه اگر حلقه بدر كوفت، جوابش كردم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شب چو شمعم وعده ديدار در آتش نشاند تا سحر آيينه از خاكسترم گل كرد و ريخت


--------------------------------------------------------------------------------

سعدي :

شب فراق نداند كه تا سحر چند است مگر كسي كه به زندان عشق دربند است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شب وصل است، كنون دامن او محكم دار پاس ناموس ادب وقت دگر خواهي داشت


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شبنم در اين بهار، دليل نشاط نيست صبحي است كز وداع چمن گريه ميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

باقر عليشاه :

شد زندهžي ابد، به جهان كشتهžي غمت جا ندادهžي تو را، به مسيحا چه احتياج؟


--------------------------------------------------------------------------------

هلالي جغتائي :

شد عمر تمام و، ناتماميم هنوز صدبار بسوختيم و، خاميم هنوز


--------------------------------------------------------------------------------

حكيم قاآني شيرازي :

شرمنده از آنيم، كه در روز مكافات اندر خور عفو تو، نكرديم گناهي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شعلهžاي خواست به مهماني خاشاك اجازت گفت: در من نتوان يافت مرا گر تو بيايي


--------------------------------------------------------------------------------

حالتي تركمان :

شكسته بالžتر از من، در آشيان تو نيست دلم خوشžست كه نامم كبوتر حرم است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شكوه مردم ز گردون بيدل از كم وسعتي است ناله در پرواز آيد چون قفس تنگي كند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شمع ماتمخانه يأسم، ز احوالم مپرس بي تو در آغوش مژگان سوخت ديدنهاي من


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

شه سرير يقين شد كسي كه چون حلاج فراشت از علمžدار، رايت منصور


--------------------------------------------------------------------------------

شوكت بخارائي :

شيرِ انوار تجلي را، چو ميžكردند صاف دُردِ آن مهتاب و، شهد آن بناگوش تو شد


--------------------------------------------------------------------------------

دهقان ساماني :

صبر توقع مكن ز دل، كه نخواهند باج ز بيچارهžاي، كه آه ندارد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

صبر كن اي شيشه بر سنگ جفاي محتسب گردن اين دشمن عشرت، خدا خواهد شكست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

صحبت بيخردان آفت روحاني بود آه اگر نوح نميžديد ز توفان مددي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

صحرا به رم ناز چه محمل نظر افكند كانديشه پريخانه شد از رقص غبارش


--------------------------------------------------------------------------------

واعظ قزويني :

صد حيف كه ما پير جهانديده نبوديم روزي كه رسيديم، به ايام جواني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

صداي التفاتي از سر اين خوان نميžجوشد لب گوري مگر وا گردد و گويد بيا اين جا


--------------------------------------------------------------------------------

شيخ علاء الدوله سمناني :

صدخانه اگر به طاعت آباد كني به ز آن نبود، كه خاطري شاد كني


--------------------------------------------------------------------------------

محمد حسين شهرياري :

صفائي بود ديشب با خيالت خلوت ما را ولي من باز پنهاني، ترا هم آرزو كردم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

صفاي دل نتوان يافت از محبت دنيا كه در شمردن زر دست زر شمار سياه است


--------------------------------------------------------------------------------

محمدžقلي سليم :

صورت نبست در دل من كينهžي كسي آيينه هرچه ديد، فراموش ميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

صورت وهمي به هستي متهم داريم ما چون حباب آينه بر طاق عدم داريم ما


--------------------------------------------------------------------------------

نشاط اصفهاني :

طاعت ار دست نيايد، گنهي بايد كرد در دل دوست، بهر حيله رهي بايد كرد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

طالب وصليم، ما را با تسلي كار نيست نالهžگر از پا نشيند، اشك ميžافتد به راه


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

طراوت آرزو داري ز قيد جسم بيرون آ كه سر سبزي نبيند دانه تا زيرزمين باشد


--------------------------------------------------------------------------------

شوريده شيرازي :

طعنهžي خلق و جفاي فلك و جور رقيب جمله هيچند، اگر يار موافق باشد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

طلسم جسم، گردد مانع پرواز روحاني چو بوي گل كه ديوار چمن گيرد عنانش را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

طواف خاك مجنون و مزار كوهكن تا كي؟ اگر سودا سري دارد بگو تا گرد ما گردد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عافيت خواهي وداع آرزوي جاه كن شمع اين بزم از كلاه خود به كام اژدهاست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عافيت ميžطلبي، بگذر از انديشه جاه شمع را آفت سر افسر زرين آمد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عالم از جنون من كرد كسب همواري سيل گريه سر دادم كوه، دشت و دامان شد


--------------------------------------------------------------------------------

صائب تبريزي :

عالم بيžخبري، طرفه بهشتي بودهžست حيف و صد حيف، كه ما دير خبردار شديم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عالم تمام خون شد و از چشم ما چكيد خوبان هنوز منكر دلهاي خستهžاند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عجز طاقت كرد ما را محرم امداد غيب اختيار آنجا كه درماند توكل ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عدم سايه ز خورشيد معين گرديد گر تو شوخي نكني هستي ما مبهم نيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

عشق مختار است با تدبير عقلش كار نيست اين كنم يا آن كنم شايسته مختار نيست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

غباريم زحمت كش بادها به وحشت اسيرند آزادها


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

غفلت ايام پيري از سر ما وا نشد سخت دشوار است بيدل تركِ خواب صبحدم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

غير آغوش فنا سر منزل آرام نيست كشتي ما را همان گرداب، لنگر ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

غير از دل آشفته به عالم نتوان يافت اين بزم، مگر حلقه آن زلف سياه است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

فرياد كه برديم ز ناžمحرمي خلق اندوه زبان داشتن و لال نمودن


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

فلك كشتي به توفان شكستن داده است امشب ز جوش گريهžام ريگ ته آبند كوكبها


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

فناي ما چمن آراي بي نقابي اوست به قدر چاك كتان ماهتاب ميžخندد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

قطع سر رشته پرواز طلب نتوان كرد بال اگر سلسله كوتاه كند، ناله رساست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

قيامت ميžžكند حسرت، مپرس از طبع ناشادم كه من صد دشت مجنون دارم و صد كوه فرهادم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

كجا يابد سر ما ناكسان بار سجود او مگر بر جبهه بنويسيم نام آستانش را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

كسي به فهم كمالم دگر چه پردازد؟ ز فرق تا به قدم عيبم، اين هنر دارم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

كسي كه دست به دامان التفات تو زد مقيم انجمن سايه هما گرديد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

كسي يا رب مبادا پايمال رشك همچشمي حنا، چندان كه بوسد پاي او، خون ميžكند ما را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

كشتي نه فلك اين جا به نمي طوفاني است تا تواني طرف اشك يتيمان نشوي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

كيست در اين انجمن محرم عشق غيور ما همه بي غيرتيم آينه در كربلاست


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

گدايي كز سر كوي تو خاكي بر جبين مالد به تاج كيقباد و افسر قيصر كند بازي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

گر آرزو شكني، ميžشود عمارت دل شكست موج بود باعث بناي حباب


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

گر مزاج كرم آن است كه من ميžدžانم عالمي را به خطاي من تنها بخشند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

گوش مروتي كو؟ كز ما نظر نپوشد دست غريق، يعني فرياد بيصداييم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

گويند بهشت است همان راحت جاويد جايي كه به داغي نتپد دل، چه مقام است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ما را نميžتوان يافت بيرون از اين دو عبرت يا ناقص الكماليم، يا كامل القصوريم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ما و سحر از يك جگر چاك دميديم آهي نكشيديم كه نگرفت جهان را


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مپسند كه امروز من گمشده فرصت در كشمكش وعده فرداي تو افتم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مرا سنجيدگي ايمن ز تشويش هوس دارد ز دام بال و پر فارغ چو شاهين ترازويم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مرده را بهر چه ميžپوشند چشم؟ آگاه باش خاك، خلوتگاه اسرار است و ما نامحرميم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مرديم و همچنان خم و پيچ هوس به جاست از سوختن نرفت برون، تاب ريسمان


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مرگ ميžخندد به فهم غافل من تا ابد بي تو گر يك لحظه خود را زنده باور ميžكنم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مستغني از گل است مزار شهيد عشق اي غنچه لب! تو بر سر خاكم بيا بخند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مطلبي گر بود از هستي، همين آزار بود ورنه در كنج عدم آسودگي بسيار بود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مكتوب عشق هرگز بي نامه بر نباشد ما و ز خويش رفتن، قاصد اگر نباشد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مكن گردن فرازي، تا نسازد دهر پامالت كه ني آخر به جرم سركشيها بوريا گردد


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

منزل خاصي نميžخواهد عبادتگاه شوق هر كف خاكي كه آنجا سر نهي سجاده است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

موج خجالت سر و پيداست از لب جو كز شرم قامت او گرديده آب نيمي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

مي پرستان از خمار آگاه بايد زيستن انتقام عشرت امروز، فردا ميžكشند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ناصح! سخن ساختهžات پر نمكين است رحم است به زخمي كه تو مرهم شده باشي


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نسيم زلف تو صبحي گذشت از اين گلشن هنوز سلسله موج گل جنون خيز است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نشئه صهبا نميžارزد به تشويش خمار در گذر امروز از آبي كه فردا آتش است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نعمتي بر روي خوان عمر كم فرصت كجاست؟ همچو شبنم دست ميžشويد ز خود مهمان صبح


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نَفَس من به اين فسرده دلي دودِ شمع مزار را ماند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نگاه از چشم حيرانم چو دود از داغ ميžجوشد قيامت ريخت بر آيينهžام برق تماشايش


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نگذشته است اگر ز دلم لشگر غمت داغ جگر، نشان پي كاروان كيست؟


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نور جان در ظلمت آباد بدن گم كردهžام آه از آن يوسف كه من در پيرهن گم كردهžام


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ني نقش چين، نه حسن فرنگ آفريدن است بهزادي تو دست ز دنيا كشيدن است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نيرزد آينه بودن به آن همه تشويش كه هر كه جلوه فروشد، تو رنگ گرداني


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

نيست به عالم جنون گردش رنگ عافيت هيچكس از برهنگي جامه كهن نميžكند


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

هجوم جلوه يار است ذره تا خورشيد به حيرتم من بيدل دل از كه برگيرم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

هر جزوم از شكستِ دلي موج ميžزند من شيشه ريزهžام، حذر از پايماليم


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

هر كه رفت از ديده، داغي بر دل ما تازه كرد در زمين نرم نقش پا نمايان ميžشود


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

يا تغافل از عالم، يا ز خود نظر بستن زين دو پرده بيرون نيست ساز عيب پوشيها


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

ياد آزادي است گلزار اسيران قفس زندگي گر عشرتي دارد اميد مردن است


--------------------------------------------------------------------------------

بيدل :

يك لغزش پا جاده توفيق طلب كن از زحمت چندين ره و فرسنگ برون آ

--------------------------------------------------------------------------------








posted by خوشخبر @ 11:04 AM   2 comments

2 Comments:

At August 9, 2005 at 2:39 PM, Anonymous Anonymous said...

Reading your blog and I figured you'd be interested in advancing your life a bit, call us at 1-206-339-5106. No tests, books or exams, easiest way to get a Bachelors, Masters, MBA, Doctorate or Ph.D in almost any field.

Totally confidential, open 24 hours a day.

Hope to hear from you soon!

 
At September 21, 2010 at 9:10 AM, Anonymous Anonymous said...

بسیار زیبا بود

 

Post a Comment

<< Home